blog

Już po raz drugi spotkaliśmy się z Gabrysią i Dorianem. Za każdym razem mnie czymś zaskakują <3

Tym razem spotkaliśmy się w powiększonym gronie, sami zobaczcie:

” Ale sobie państwo termin wybraliście” – taka była moja reakcja kiedy pierwszy raz zadzwonił do mnie Paweł i zapytał, czy mam wolny termin w grudniu. Mam nadzieję, że nie zostało to przez nikogo źle odebrane, jednak nieczęsto zdarza się wesele w tym miesiącu. Chociaż nic w tym złego a ile łatwiej jest całość zorganizować. Poniżej przedstawiam wam historię cudownej pary, którą połączyła miłość do…. tańca! A co a tym idzie ich wesele było inne niż wszystkie, dominowały rytmy latynoskie i kubańskie, mogłam też poznać jak wygląda rueda! Nieraz zbierałam szczękę z podłogi patrząc na to, co się dzieje na parkiecie. Takich przyjęć się nie zapomina…. Zobaczcie sami jak wyglądał ten wyjątkowy dzień Eweliny i Pawła 🙂 A my czekamy na plener <3

Słyszałam wiele opinii o naszym wyjeździe, ale tą która najbardziej zapadła mi w pamięć były słowa narzeczonego mojej dobrej znajomej: “nigdy nie wpadł bym na pomysł, zeby zapytać się młodszego rodzeństwa czy chce się przelecieć do barcelony”. No i tak to w sumie było. Odwiedzając rodziców w listopadowy wieczór zapytałam Hani, czy chciałaby w styczniu polecieć na kilka dni do Barcelony. A dzieci, zazwyczaj najmniej świadome tego, na co się godzą,  wykazują chęci do zdobywania nowych doświadczeń. I tak zaczęłyśmy planować, kupiłyśmy bilety na samolot i zabukowałyśmy hotel. W styczniu Hania odliczała już dni do wyjazdu i wiecie co było w tym wszystkim najfajniesze? Jej radość. To, że nie wie gdzie ani po co jedzie, ale że jest na tyle odważna, aby zostawić rodziców tu w Szczecinie, a samej pojechać z siostrą hen daleko. Nie wyobrażam sobie, żeby tego małego duszka nie było w moim życiu i tym samym cieszę się, że mogłam jej pokazać mój ulubiony zakątek na Ziemii 🙂 ten, kto mówi, że nie da się spokojnie podróżować z dzieckiem jest w błędzie. Dobre nastawienie, rozmowa i zrozumienie wystarczą, aby taki wyjazd stał się przyjemnością. I wiecie co? Jestem naprawdę dumna z mojej siostry, pomimo ośmiogodzinnego chodzenia dzień w dzień, nie zamarudziła ani razu. Dzielnie szła w nowe miejsca i nie rezygnowała z możliwości zobaczenia kolejnych. I nawet potrafiła powiedzieć jedną z najpiękniejszych rzeczy, jakie usłyszałam od niej – że cieszy się, że mnie ma. Bezcenne 🙂 Kocham moją siostrę najbardziej na świecie i jestem pewna, że jeszcze nieraz we dwie zwiedzimy świat.

Jestem tak bardzo zauroczona tą sesją, że pokażę wam moje ulubione ujęcia. Jeszcze nigdy nie miałam okazji fotografować czterech pokoleń, a to naprawdę piękna sprawa. Nie ma w życiu rzeczy ważniejszych niż rodzina więc tym bardziej jestem wdzięczna, że tak spontanicznie się udało złapać babcię i prababcię 🙂 Zobaczcie sami sesję małej Ninki <3

Zastanawiam się nad jakimś świątecznym wpisem i tylko jedno przychodzi mi do głowy – że szczęście nie jest proporcjonalne. Najbardziej cieszą nas małe rzeczy, albo jeszcze lepiej, inne małe człowieki. O ile przyjemniej się żyje, kiedy potrafimy cieszyć się ze słońca za okem, z uśmiechu przyjaciela i ze wsparcia od rodziny w naszych działaniach. Doceniajmy to, co mamy na każdym kroku i cieszmy się z rzeczy, które pozornie znaczą niewiele. Zdarza się, że trafiamy na ludzi którzy motywują nas w dążeniu do celu. Gdzieś tam w głowie świeci się żarówka, że coś może nie pójśc po naszej myśli a ile razy wystarczy jedna rozmowa, aby uwierzyć we własne siły. I tak samo jest z tymi istotami, które potrafią pokazać jak tata robi przed lustrem albo stawiają pierwsze kroki i tymi wielkimi oczkami wyczekują na brawa od rodziców. To oni widzą w nas największy autorytet, mama która utuli do snu lub przytuli, gdy się czegoś boją, tata który zakręci samolot albo pobuja na huśtawce. Bądźmy tacy sami i zwracajmy uwagę na to, co dla większości jest niepostrzegalne 🙂

A poniżej przedstawiam wam krótką historię świątecznej choinki u Pauli, Bartka i Antka. Za takie chwile właśnie kocham święta!

Jest! Wyczekany reportaż ze ślubu Ani i Radka, który uwielbiam bardzo bardzo 🙂 To para, której niestraszne przygody i spontaniczne pomysły, cieszy mnie każda minuta spędzona w ich towarzystwie. Rewelacyjna ekipa Jacka i Madzi rozkręciła wesele w trymiga a bawiliśmy się w nowym, cudnym Dworku Bukowy Park. Nawet nie wiem co pisać, tak się cieszę! Zostawiam was z reportażem dla wytrwałych a ja uciekam przerabiać nasz plener we Włoszech 🙂

Mimo, że minęło już trochę czasu od tego dnia, bardzo dobrze pamiętam każdy szczegół. Tym bardziej, że Pan Młody sam był zaskoczony przebiegiem polskiego wesela 🙂 Emilko i Thorstenie – dziękuję! Zobaczcie sami, jak było: